به گزارش گیلان خواست از رشت؛ریحانه خوشحال فعال رسانه ای در یادداشتی نوشت: واژگونی اتوبوس حامل خبرنگاران، جامعه ی رسانه ای و مردم کشور را داغدارکرد . متاسفانه شاهد از دست دادن همکاران خبرنگارمان در چند روز گذشته بودیم. حادثه ی دلخراشی که در اثر سانحه واژگونی اتوبوس حامل خبرنگاران که برای تهیه گزارش از دریاچه ارومیه به منطقه سفر کرده‌ بودند، رخ داد. در این حادثه که در نزدیکی شهرستان نقده استان آذربایجان غربی اتفاق افتاد ، تعدادی از خبرنگاران دچار جراحات و آسیب های جدی شدند و تعدادی نیز جان خود را ازدست دادند .

جامعه رسانه ای منتظر است انجمن صنفی روزنگاران سکوت خود را بشکند و مطالبه گر باشد چرا که این انجمن در چنین روزی باید مطالبه گری کند وگرنه وجودش چه دردی را دوا خواهد کرد؟ چه کاری می تواند مهمتر از جان انسان باشد؟؟ انتظار داریم شاهد مطالبه گری انجمن صنفی روزنامه نگاران باشیم چرا که ممکن است برای هر کدام از خبرنگاران دیگر این اتفاق رخ دهد و اکنون زمان حمایت است. باید زوایای مختلف این پرونده به وضوح بررسی و مشخص شود .

 اینکه استاندار آذربایجان غربی اعلام میکند این دست اتفاقات طبیعی است و همیشه رخ می دهد توهین بزرگی به جامعه رسانه ای است. چرا که از دست دادن جان انسانها آن هم رکن چهارم کشور برایشان  بی اهمیت و طبیعی بنظر می رسد. در مرحله نخست خواستار عذرخواهی استاندار آذربایجان غربی هستیم و سپس شکستن سکوت انجمن صنفی روزنامه نگاران .

باید بررسی شود که آیا طبق خبرهای رسیده به دلیل رایگان بودن، از اتوبوس های کارخانه ی سیمان برای خبرنگاران استفاده شده یا خیر؟؟ آیا مناسب جاده بوده و امنیت کافی برای انتقال خبرنگاران را داشته یا خیر؟

خبرها حاکیست این اتوبوس در سامانه حمل و نقل جاده ای فعال نبوده ، به این معنا که خودرو فاقد صورت وضعیت بوده است و پلیس راه باید جلوی آن را می گرفت. چرا که در صورت نداشتن صورت وضعیت باید اتوبوس توقیف و به پارکینگ انتقال پیدا می کرد و مسافران که خبرنگاران بودند با اتوبوس دیگری به مسیر خود ادامه می دادند. حال اینکه چرا پلیس راه جلوی آن را نگرفته سوالیست که باید پاسخ داده شود؟

در خبرها شنیده شد که راننده، خاطی بوده و بازداشت گردیده است. آیا فقط راننده خاطی بوده یا میزبانی که این راننده  را برای خبرنگاران انتخاب کرده نیزخاطی بوده است؟ برای میزبانی که امنیت خبرنگاران را نتوانسته تامین کند چه توبیخی در نظر گرفته شده است؟

جامعه ی بزرگ رسانه ای بی صبرانه منتظر پاسخ مسئولانی است که خود با خودروهای لاکچری سفر می کنند و برای خبرنگاران از خودروهای فرسوده و اسقاطی استفاده می نمایند. زمان آن رسیده که بجای شنیدن پیام تسلیت و ابراز تاسف از سوی مسئولین، شاهد تصویب قوانین مناسب برای امنیت شغلی و جانی خبرنگاران باشیم .

سالهاست که خبرنگاران به هر دری می زنند تا شاید بتوانند یکبار هم که شده صدای خود را به گوش مسئولان برسانند. خبرنگارانی که همیشه و در همه حال صدای رسای مردم و همراه مسئولین در بدترین شرایط بوده اند، نتوانستند در تمام این سالها ، صدای خود را به گوش مسئولین برسانند و یا شاید بهتر است بگویم، مسئولان گوشهای خود را به روی این صدای رسا و همیشه در صحنه بسته اند.

متاسفانه در پی جان باختن مظلومانه خبرنگاران، تنها شاهد پیامهای تسلیت و تاسف بودیم. کاش برای یکبار هم که شده بجای تاسف و شرمندگی کلامی، مسئولان در جهت رفاه حال این قشر زحمت کش که رکن چهارم جامعه هستند، قوانینی را تصویب کنند .

خبرنگارانی که جان برکف، همیشه و در همه حال خود را در کنار مردم و مسئولان رساندند تا صدایشان شنیده شود اما اکنون صدای خودشان را کسی نمی شنود. خبرنگارانی که امنیت شغلی ندارند ، با توجه به اینکه جز مشاغل سخت و پر خطر هستند اما سختی کار به آنها تعلق نمی گیرد. چند سال دیگر باید منتطر بمانند تا مسئولان گوشهای خود را بر روی این صدای رسا باز کنند؟؟!!!

تا کی قرار است مسئولان از خبرنگاران بعنوان پله های ترقی خود استفاده کنند اما هیج رفاه و امنیتی را برایشان در نظر نگیرند؟؟؟!!

امیدواریم مجلس انقلابی در یک حرکت انقلاب گونه ، قوانینی را در جهت رفاه ، سختی کار و امنیت شغلی  خبرنگاران  ایران تصویب کنند و دولت انقلابی بعدی نیز آن را اجرا نماید تا شاید با آمدن دولت بعدی، قدری امید در رگهای اصحاب رساته جریان بگیرد و بجای تسلیت و تاسف های کلامی ، مسئولان قدری عمل چاشنی این شرمندگی ها کنند./اسرار امروز