به گزارش گیلان خواست از رشت؛شغل یا پیشه یکی از اساس توسعه در هر جوامعی بوده و عملا جامعه‌ای که افراد آن در بخش‌های مختلف اشتغال دارند علاوه برافزایش تولید ملی و تراز مثبت تجاری، یکی از توسعه‌یافته‌ترین جوامع به‌حساب می‌آیند.

افزایش شمار بیکاری و نداشتن شغل نیز برخلاف وجود آن در جامعه، علاوه بر اینکه معیشت و زندگی افراد و خانوار را دچار آسیب و تنش می‌کند، زمینه را برای بروز ناهنجاری‌های اجتماعی و بزه‌های مدنی فراهم می‌کند که تشدد و شتاب آن بدون شک با بروز جرائم در اجتماع در ارتباط مستقیم است.

امروزه زندان‌های کشور پر از افرادی است که دلیل اصلی گسیل آن‌ها بر اساس ریشه‌یابی‌ها اقتصاد ضعیف و به معنای واقعی‌تر نداشتن شغل درخور و در شأن است.

جدای اینکه دلیل افزایش بیکاری‌ها چه باشد و چه کسی در این رابطه مقصر است، پراهمیت‌ترین موضوع در ارتباط با بیکاران جامعه، فراهم کردن زیرساخت‌های مناسب و به‌کارگیری همه ظرفیت‌ها برای نیروی انسانی جویای کار و یا آماده کار در جامعه است.

دولت و بخش خصوصی نقش پررنگی را در ایجاد اشتغال و تولید در کشور ایفا می‌کند اما در شرایطی که اشتغال دستخوش لج‌بازی‌های سیاسی و یا مقاومت‌های منابع انسانی آماده کار شود، بی‌شک جمعیت بیکاران و در پی آن افزایش آسیب‌های اجتماعی و نهایتاً بروز جرائم و پر شدن زندان‌ها، دور از انتظار نیست.

با توجه به اهمیت منابع انسانی جوان در کشور و نیروی کار فعال، امروزه زندان‌ها نیز به کارگاهی برای ایجاد شغل و مهارت‌آموزی تبدیل‌شده‌اند.

استان گیلان نیز در راستای سیاست‌های کلی دستگاه قضا و اقدامات تربیتی و اصلاح رفتاری، آموزش مهارت و کارآفرینی را در زندان‌ها پیشه کرده و در این زمینه حرف برای گفتن دارد.

رضا محمدی اصل، مدیرکل زندان‌های گیلان با اشاره به رتبه دوم زندان‌های استان در ایجاد اشتغال برای زندانیان می‌گوید  تاکنون بیش از دو هزار نفر در زندان‌های گیلان با کسب حرفه درآمد کسب می‌کنند.

مدیرکل زندان‌های گیلان نیز اذعان کرده که ایجاد اشتغال در زندان‌ها به یک هدف از پیش طراحی‌شده در قوه قضاییه تبدیل‌شده است و خوشبختانه این مهم نقش به سزایی در افزایش درآمد زندانیان و خانواده‌های آن‌ها در پی داشته است.

آن‌طور که مدیرکل زندان‌های گیلان گفته،۶۰ درصد زندانیان گیلان حداقل یک حرفه را دنبال کرده و مشغول به کار هستند و تولید صنایع‌دستی، قالیبافی و مهارت‌های فنی ازجمله مشاغل شکل‌گرفته در زندان‌ها است.

با بسته‌های حمایتی که سازمان زندان‌ها طراحی کرده، زندانیان ابتدا توسط سازمان فنی حرفه‌ای و جهاد کشاورزی آموزش داده‌شده و سپس وارد عرصه کار می‌شوند و تمامی درآمد حاصل از فروش تولیدات زندانیان به خانواده‌های زندانی و یا خود مددجویان تحویل داده می‌شود.

همان‌گونه که پیش‌تر گفته شد، بیشترین دلیل ورود افراد به زندان‌ها را عدم اشتغال و بیکاری تشکیل می‌دهد و این مهم را نیز مدیرکل زندان‌ها نیز به آن اذعان دارد.

اما نکته قابل‌توجه در رابطه با اشتغال زندانیان، فقدان شغل برای آن‌ها، آن‌هم پس از اتمام دوران حبس هست که به‌شدت آن‌ها و خانواده‌های آن‌ها را رنج می‌دهد؛ رنجی که سازمان زندان‌ها برای آن نیز چاره‌ای اندیشیده و به افرادی که در طول حبس حرفه فنی حرفه‌ای و یک اشتغال خاص را یاد گرفته‌اند پس از آزادی تسهیلات اعطا می‌کند تا این افراد بتوانند پس از خروج از زندان از این راه کسب درآمد کنند.

اشتعال و متأسفانه فقدان شغل و سیر بیکاری که بعضاً به زندان‌ها افراد بیکار را سوق می‌دهد ازجمله هزینه‌هایی است که باید دولت‌ها با فراهم کردن زیرساخت‌های مناسب پیش از وقوع علاج واقعه کند و جامعه پویا و بانشاط را برای همگان فراهم سازد.

درمان به‌جا و به‌موقع و برگردان افراد به جامعه بسیار ارزنده و اقدامی قابل‌تحسین است اما اگر بی‌شک در بخش بهداشت و کنترل بیماری در جامعه گام برداشته شود یقیناً ثمر و نتیجه آن به دولت‌ها بازگشته و از تحمیل هزینه‌های گزاف به خانواده‌ها و دولت جلوگیری می‌شود./فارس